ทำไมเด็กเก่งที่สอบได้คะแนนสูงที่สุดในห้องพบจบออกมาแล้วกลับเป็นได้แค่พนักงานธรรมดาคนหนึ่ง ในขณะที่เด็กท้ายห้องที่เคยโดนหมายหัวจากอาจารย์ว่า จบมาต้องไม่มีงานทำแน่ กลับได้เป็นเจ้าของกิจการใหญ่โตที่ประสบความสำเร็จมากกว่าใคร ๆ
นี่โต๊ะทำงานหรือกองขยะเนี่ย! ใครมาเห็นก็ต้องอุทานออกมาแบบนี้ทั้งนั้น ถ้าเจอกองเศษกระดาษที่ถูกขยุ้มทิ้งไว้เกลื่อนกลาด หนังสือที่ซ้อนกันแบบไม่เป็นระเบียบ ปากกาดินสอที่กลิ้งไปมาอยู่บนโต๊ะ สายไฟที่ห้อยระโยงระยาง แถมอะไรต่อมิอะไรอีกหลายอย่าง
เคยงานกองท่วมหัวจนจะเอาตัวไม่รอดรึเปล่า? พอเจ้านายถามหางานที่สั่งไว้ก็ต้องรีบปั่นเอาเป็นเอาตายไม่กี่ชั่วโมงก่อนเดดไลน์ (Deadline) ทุกที เรียกได้ว่าถ้าไฟไม่ลนก้นก็ไม่มีแรงบันดาลใจในการทำงานสักที ชอบผัดผ่อนงานที่ต้องทำออกไปเรื่อย ๆ
ไหนใครเลิกงานดึก โหมงานหนัก พักผ่อนน้อย นอนไม่พอเพราะเครียดสะสมจากการทำงานบ้าง ยิ่งในยุคสมัยที่การแข่งขันกันสูง คนให้คุณค่ากับความสำเร็จในหน้าที่การงาน และชื่อเสียงมาก่อนความสุขส่วนตัว ก็ยิ่งทำให้เราใช้ชีวิตแบบเร่งรีบกันมากขึ้น
ถ้าเป็นช่วงก่อนหน้าโควิด แนวคิดการให้พนักงานทำงานจากบ้านคงเป็นเรื่องที่เป็นไปได้ยาก ยิ่งให้ทำงานจากที่ไหนก็ได้ยิ่งไม่ต้องพูดถึง เพราะมีข้อสงสัยเต็มไปหมดว่าแล้วมันจะเวิร์คจริงหรือ? จะรู้ได้อย่างไรว่าพนักงานยังทำงานอยู่จริง ๆ ไม่ได้แอบอู้
เคยได้ยินไหมว่า “นกที่ตื่นเช้าย่อมจับหนอนได้ก่อนใคร คนที่เริ่มต้นไวย่อมมีโอกาสมากกว่า” ฟังดูเหมือนเป็นการสนับสนุนให้คนเรารีบตื่นเช้ามารับวันใหม่ ชมแสงแรกของวันให้ทันจะได้เริ่มต้นทำงานได้อย่างมีประสิทธิภาพ ถึงอย่างนั้นก็มีคนอีกประเภทหนึ่ง
แล้ววันจันทร์กับการลืมตาลุกออกจากเตียงที่แสนยากเย็นก็มาถึง...เป็นแบบนี้ซ้ำ ๆ ในทุก ๆ เช้า วนลูปไปครั้งแล้วครั้งเล่า จนขี้เกียจคิดแล้วว่าต้องเป็นแบบนี้ไปถึงเมื่อไหร่ พอคิดว่ามีงานหนักกองรออยู่ ก็หาข้ออ้างนู่นนี่นั่นมาเลื่อนออกไปก่อน เพราะยังไม่มีอารมณ์ทำ!
หากคุณได้รับโอกาสให้ขึ้นไปพูดบนเวทีที่มีคนดูนับร้อยนับพัน ซึ่งนั่นอาจเป็นโอกาสให้คุณแจ้งเกิดและมีคนได้รู้จักคุณมากขึ้น คุณจะกล้ารับข้อเสนอนั้นไหม? คนส่วนใหญ่อาจจะหวาดเกรง เพราะกลัวจะไปทำอะไรเปิ่น ๆ เงอะงะบนเวที แต่บางคนอาจจะรู้สึกว่าใช่!
ตั้งแต่เกิดมาใครบ้างไม่เคยผิดหวัง ใครบ้างไม่เคยเสียใจ ใครบ้างลงแข่งแล้วชนะตลอด เล่นอะไรไม่เคยแพ้เลย คุณว่าเป็นไปได้ไหม? ที่คน ๆ หนึ่งจะไม่รู้จักกับความล้มเหลวเลยในชีวิตนี้ เหมือนที่แม่ของ Forrest Gump พูดไว้ว่า “ชีวิตก็เหมือนกล่องช็อคโกแลต
